Fréttasafn: nóvember 2009

Nokkrir stjórnmálamenn hafa að undanförnu haft það á orði, að ákvarðanir um skipulagsmál væru mjög „pólitískar“. Það þýðir væntanlega, að þeim finnist tímabært að hafa afskipti af skipulagsmálum í mikilli alvöru. Stjórnmálamenn eru meðal annars til þess kjörnir, að móta stefnu sem fram kemur í skipulagi. Það er þó ekki þar með sagt, að þeir hafi frjálsar hendur til að gera hvað sem þeim dettur í hug. Nú, á 21. öldinni er fólk um allan heim farið að gera auknar kröfur til stjórnmálamanna um að þeir vandi vel, og betur en fyrr, til hverskonar stefnumótunar og meti vandlega þá kosti, sem til greina koma. Sú krafa verður sífellt háværari, að kjósendur fái að vita hvað mismunandi stefnumótun kostar og hvaða afleiðingar hún hefur, ekki bara á umhverfið, heldur líka á líf okkar og framtíð, ákvarðanatakan sé gagnsæ, kostir og gallar kynntir og verðmiðinn skrifaður á grundvelli bestu fáanlegu upplýsinga. Það erum jú við, skattborgararnir, sem pungum út fjármununum þegar upp er staðið.